16.1.13

καραμέλα ματιών (*)




Αυτό ήταν το πρώτο. Μετά ήρθαν κι άλλα πολλά.
Τώρα που ξανακοιτάζω τις φωτογραφίες, συνειδητοποιώ ότι αυτό που έχει σημασία δεν είναι η ποσότητα, και -τι περίεργο- ούτε καλά-καλά το αποτέλεσμα .
Αυτό που απολαμβάνω είναι τόσο απλό που με εκπλήσσει. Είναι τα χρώματα, η υφή του νήματος, το βελονάκι, το σχέδιο, οι δοκιμές, η προοπτική.
Αυτό που μένει είναι η απόλαυση εκείνων των ωρών που προσπαθείς να συνδυάσεις χρώματα, να αποφασίσεις το σχέδιο, που φτιάχνεις, που ξηλώνεις, που σταματάς και θαυμάζεις. Που ανυπομονείς να γυρίσεις στο σπίτι για να πλέξεις. Που κουβαλάς τα πλεκτά σου στη δουλειά, που στέλνεις φωτογραφίες με μειλ, για να μοιραστείς τη χαρά σου με τους ανθρώπους.

(*) eye candy

3 σχόλια:

Ανατολή είπε...

Όλα αυτά τα συναισθήματα που περιγράφεις είναι με δυό λέξεις "η χαρά της δημιουργίας!"

Σταυρούλα είπε...

Κι όχι μόνο αυτό. Παρακινείς κι άλλους να το νιώσουν ;)

Marina είπε...

Το δικό σου ταξίδι για την Ιθάκη, είναι ο δρόμος, το πλέξιμο, η χαρά της δημιουργίας βήμα-βήμα. Σε θαυμάζω