29.12.13

κλωστο-φιλοσοφίες

Συνήθως όμως, πλέκω.

Για ποιούς λόγους πλέκει κανείς; Για τη χαρά της δημιουργίας; Για τη χαρά-που-παίρνεις-από-τη-χαρά-που-προσφέρεις χαρίζοντας τα έργα σου; Για να πουλάς; Για να ξοδέψεις τα νήματα που έχεις μαζεμένα; Για να γεμίσεις το χρόνο σου; Για να σκοτώσεις το χρόνο σου; 

Εγώ πλέκω για να δω ότι μπορώ να κάνω αυτό στο οποίο στοχεύω. Κάθε έργο με πάει ένα βήμα παρακάτω από το προηγούμενο. Μια νέα βελονιά, ένας νέος τρόπος. Γιαυτό και, αφού τελειώσει, μπορώ άνετα να το ξηλώσω-σαν Πηνελόπη, και να ξεκινήσω με το ίδιο νήμα να φτιάχνω κάτι άλλο.

Δεν υπάρχουν σχόλια: